« إِلَهِي قَدْسَتَرْتَ عَلَيَّ ذُنُوباًفِي الدُّنْياوَأنَااَحْوَجُ إِلَي سَتْرِهَافِي الاُخْرَي! »=خدای من برمن در دنیا گناهانی را پوشانده ای درحالیکه من به پوشاندن آنها در آخرت نیازمندترم!
   « إِلَهِي »=منادای مضاف ومنصوب به اعراب تقدیری،« ي »=مضافٌ الیه ومجرور محلاًّ،« قَدْسَتَرْتَ »=فعل وفاعل ضمیربارز«تَ» فاعل ومرفوع محلاًّ،« عَلَيَّ »=جارومجرورو مجرور به اعراب محلِّی،« ذُنُوباً »=مفعولٌ به ومنصوب به اعراب اصلی وظاهری،« فِي الدُّنْيا »=جارومجرورو مجرور به اعراب تقدیری،« وَ »=واو حالیه،« أنَااَحْوَجُ إِلَي سَتْرِهَا فِي الاُخْرَي »=جمله ی حالیه ومنصوب محلاًّ،« أنَا »=مبتدا ومرفوع محلاًّ،« اَحْوَجُ »=خبر(مفردجامد)و مرفوع به اعراب اصلی وظاهری،« إِلَي سَتْرِ »=جارومجرورو مجرور به اعراب اصلی وظاهری،« هَا »=مضافٌ الیه و مجرورمحلاًّ،« فِي الاُخْرَي »= جارومجرورو مجرور به اعراب تقدیری است.